จากเงิน 8,000 ของแม่ สู่เจ้าของร้าน 5 ร้าน ในตลาดนัดรถไฟ [ยอดขายหลักแสน]

Posted on มกราคม 17, 2016 by administrator in รีวิว... // 0 Comments

จากเงิน 8,000 ของแม่ สู่เจ้าของร้าน 5 ร้าน ในตลาดนัดรถไฟ [ยอดขายหลักแสน]

การเลือกเดินบนเส้นทางชีวิต… บ้างที.. มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่เราวาดฝัน
เช่น เด็กหนุ่มจากจันทบุรี ที่วางอนาคตไว้ ในสายนักกีฬาอาชีพ…
แต่ชะตาฟ้าลิขิต…. ทุกอย่าง มันกลับตาลปัตร ไปหมด
ความฝันที่วาดไว้… พังทลาย

แต่ไหนเลย… เมื่อยังมีลมหายใจอยู่ ทำไมต้องสิ้นหวัง…
เส้นทางใหม่…จึงเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง…

วันนี้…จะพาไปดู อีกชีวิตนักธุรกิจอายุน้อย ที่เริ่มทำการค้าตั้งแต่อายุ 18 ปี , ด้วยเงินลงทุนของแม่ เพียง 8,000 บาท , จนมาเป็นเจ้าของร้านในตลาดรถไฟศรีนครินทร์,ตลาดนัดรถไฟรัชดา และในตลาดรถไฟเกษตรนวมิทร์ ทำยอดขายหลักแสนบาท/เดือน ทั้งที่ขายเพียงสัปดาห์ละ 3-4 วัน แถมยังต้องเรียนหนังสือไปด้วย…

เคยฝันอยาก…เดินบนเส้นทางนักฟุตบอลอาชีพ

ป๋อ..เด็กน้อย จากจันทบุรี ที่อยากเป็นนักฟุตบอลอาชีพ

วัฒนา โกสัลล์วัฒนา (น้องป๋อ) เรียนและเติบโต ที่จังหวัดจันทบุรี คุณพ่อ(ธนู โกสัลล์วัฒนา)-คุณแม่(พันณี โกสัลล์วัฒนา) มีอาชีพทำสวนทุเรียนและเงาะ , พอเรียนจบ ม.3 ก็ได้ไปเรียนต่อที่ โรงเรียนกีฬาสุพรรณบุรี ในชั้น ม.4 ด้วยโครงการช้างเผือกนักกีฬาฟุตบอล , พอขึ้นชั้น ม.5 ก็ย้ายเข้ามาเรียนที่โรงเรียนราชวินิตบางเขน ในโครงการช้างเผือก

เป็นนักกีฬา..โครงการช้างเผือก โรงเรียนราชวินิตบางเขน

น้องป๋อ ได้วางอนาคตไว้…จะมุ่งสู่ “นักฟุตบอลอาชีพ” ให้ได้ , แต่แล้ว…พอตอน ม.6 เกิดได้รับบาดเจ็บจากการเล่นฟุตบอล จนไม่สามรถลงเล่นได้ตลอดไป อนาคตที่วางไว้พังหมด เหมือนแสงสว่างนำชีวิตมืดดับสนิท แล้วเราจะทำยังไงต่อไปดี…

Advertisements

ไปเป็นลูกจ้างขายเสื้อผ้าที่จตุจักรอยู่ 4 เดือน

เริ่มค้นหาเส้นทางใหม่ ด้วยการไปเป็นลูกจ้าง ร้านขายเสื้อผ้าที่ตลาดนัดจตุจักร

   เมื่อเส้นทางหนึ่งถึงทางตัน…
   จำต้อง…ลุกขึ้นสู้ ด้วยหนทางใหม่
   พอเริ่มเข้ามหาวิทยาลัย ในช่วงปี.1 ได้มีรุ่นพี่แนะนำ ให้ไปเป็นลูกจ้าง ขายเสื้อในตลาดนัดจตุจักร ได้ค่าแรงวันละ 500 บาท , น้องป๋อ ก็ลองไปขายดู ขายไปได้ 4 เดือน , ชักเริ่มรู้สึกชอบเรื่องการขายของ เลยคิดอยากจะเปิดร้านเล็กๆ เป็นของตัวเองบ้าง

ต่อมาผันตัวเอง..มาเป็นเจ้าของร้านเล็กๆ ด้วยเงิน 8,000 บาท

แม่ให้เงิน 8,000 มาเป็นทุน

หลังจากนั้น น้องป๋อได้ขอเงินคุณแม่มา 8,000 บาท มาลงทุนเปิดร้านขายเสื้อผ้าในตลาดนัด , เงิน 8,000 บาท ถูกจัดสรรอย่างระวัง บริหารไม่ให้เกินตัว

โดย…ครั้งแรก น้องป๋อ ได้เริ่มจากไปเอาเสื้อยืดมาขาย , ไปรับเสื้อผ้าที่ประตูน้ำ ได้มา 50 ตัว , ต้นทุนตัวละ 100 บาท , เอามาขายที่ 180 บาท เงินที่เหลือก็นำไปซื้อราวแขวนเสื้อผ้า เต็นท์ก็ยังไม่ได้ซื้อเลย แล้วก็ไปเริ่มขายที่ตลาดนัดรถไฟศรีนครินทร์ เป็นที่แรก ด้วยการไปเจ็บฉลากตอนที่ตลาดนัดเขาเปิดทำการใหม่ๆเลย

ขายได้ รอบ-สองรอบ สินค้า รู้สึกว่าขายยาก สินค้าไม่ค่อยเดินเท่าที่ควร รายได้เมื่อหักค่าใช้จ่ายแล้ว เหลือกำไรแค่นิดเดียว เพราะกว่าจะขายหมดแต่ละรอบใช้เวลานานเกิน ทำให้กินค่าใช้จ่ายมากเกินไป

เริ่มขายดี..เพราะจับเทรนด์ลูกค้าได้

หันมาขายเสื้อผ้าเรย่อน

ขายเสื้อยืด ไปได้ไม่กี่เที่ยว น้องป๋อ ปรึกษากับแฟน…ว่า เราต้องหาเสื้อผ้าแนวอื่นมาขายบ้าง เพื่อทดลองตลาดดู ลูกค้าชอบแบบไหน แบบไหนที่จะขายง่าย แบบไหนจะขายไว

บทสรุป…จึงไปรับ “เสื้อผ้าเรย่อน” มาขาย เสื้อผ้าแฟชั่นผู้หญิง ใช้วัตถุดับเป็นผ้ายืดเบาๆ ตัดเย็บแบบให้สวมใส่สบาย ราคาไม่แพง น่าจะถูกใจกลุ่มลูกค้าสาวๆ ที่ชอบเดินตลาดนัด

เสื้อผ้าเรย่อน ตัว 100 ขายได้เดือนละ 50,000 บาท

พอหันมาขาย “เสื้อผ้าเรย่อน” ยอดขายพุ่งมาก ขายที่ตลาดนัดรถไฟศรีนครินทร์ เปิดจาก 1 ร้าน , ก็เพิ่มมาเปิดเป็น 2 ร้าน ช่วงนี้ขายได้ถึงวันละ 100 กว่าตัว เดือนหนึ่งขาย 12 วัน สามารถยอดขายมากกว่า 50,000 บาท/เดือน ทั้งที่ยังเรียนอยู่แค่ปี.2 เท่านั้น ช่วงนี้ยังได้ ไปออกรถกระบะมา 1 คัน

เจอวิกฤตเศรษฐกิจ จำต้องหาทางสู้… ด้วยการผลิตสินค้าขึ้นมาเอง

เจอตลาดเงียบมาก ต้นปี 58 ทำให้ต้องหาทางออก

น้องป๋อ ขายเสื้อผ้าเรย่อน ได้ค่อนข้างดีทีเดียว แต่พอมาเมื่อต้นปี 58 , เศรษฐกิจเงียบ ร้านค้าบ่นกันอุบ จากเดิมที่ร้านของป๋อ เคยขายได้วันละเป็น 100 ตัว เหลือขายได้วันละไม่ถึง 10 ตัว เท่านั้นเอง

จึงแก้ปัญหาด้วย 2 ข้อ ดังนี้

1.) ผลิตเสื้อผ้าขึ้นเอง
การหันมาผลิตเองนั้น จะได้เลือกผ้าที่มีคุณภาพดีมาตัดเย็บ เนื้อผ้าที่แตกต่างจากคู่แข่ง จะทำให้ลูกค้าหันมาซื้อของเราเอง อีกทั้งผลิตเองจำนวนมาก จะทำให้ต้นทุนสินค้าลดลง ไปเป็น 10 บาท/ตัว ทีเดียว
แต่กว่าจะได้สินค้ามา ต้องหาทั้งผ้าที่มีคุณภาพ และหาช่างที่สามรถรับงานตามความต้องการของเราได้ด้วย เมื่อทั้งสองอย่างลงตัว “สินค้า Lot แรก” ก็ออกมา
ข้อดีอีกอย่าง ของการผลิตขึ้นเอง คือ เรายังสามารถออกแบบใหม่ๆ ให้ทันความต้องการของลูกค้าได้ เป็นการก้าวนำเหนือคู่แข่งหนึ่งก้าวอยู่เสมอ แบบบ้างแบบ ร้านเรามี แต่ร้านอื่นยังไม่มีเลย

2.) สร้างแบรนด์เป็นของตัวเอง
เมื่อผลิตสินค้าขึ้นเอง…ก็สามารถสร้างแบรนด์เป็นของตัวเองได้ เพื่อการจดจำของลูกค้า เมื่อสินค้าเราดี ลูกค้าก็จะจดจำยี่ห้อ และกลับมาซื้อของเราอีก อนาคตก็ยังสามารถขยายตลาดให้กว้างขึ้นได้อีกด้วย

แบรนด์ของตัวเอง…อิสระ ทางความคิด

พอได้ Brand เป็นของตัวเอง เศรษฐกิจเริ่มดีขึ้น เลยขยายสาขาต่อเนื่อง

หลังจากที่ได้แบรนด์เสื้อผ้าตัวเอง ก็เริ่มวางขาย ผลตอบรับดีเกินคาด สร้างยอดขายเป็นวันละ 300 ตัว จนเริ่มต่อยอดขยายสาขาอย่างต่อเนื่อง…

เริ่มขายดี…ขึ้น

สองคนช่วยกันทำ…อนาคตอยู่ไม่ไกล เกินเอื้อม

ส่งของ…อัดแน่นๆ ลุย…

5 ร้าน.. มาได้ เพราะพระคุณของแม่คร๊าบ…

จากที่ตลาดนัดรถไฟศรีนครินทร์ 2 ร้าน ก็เพิ่มมาเป็น 3 ร้าน , แล้วก็ที่ไปจับล็อคที่ตลาดนัดรถไฟรัชดาอีก 1 ร้าน , ตามมาด้วยที่ตลาดนัดรถไฟเกษตร-นวมินทร์ อีก 1 ร้าน รวมกันตอนนี้ มีถึง 5 ร้าน แล้วครับ ยอดขายวันหนึ่งได้ประมาณ 200 ตัว รวมยอดขายต่อวัน 20,000 บาท ขาย 12 วัน ก็ราวๆ 240,000 บาท

ปัจจุบัน ยังศึกษาอยู่ชั้นปี 4 ราชภัฏจันทรเกษม คณะศึกษาศาสตร์

ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย ต้องแบ่งเวลาให้ดี

น้องป๋อ ตอนนี้อยู่ชั้น ปี 4 มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม คณะศึกษาศาสตร์ กลางวันไปเรียน พอเลิกเรียนก็ไปขายของ ยิ่งตอนที่ต้องทำเสื้อผ้าเป็นของตัวเอง ต้องวิ่งรอก จนดึก
และยังต้อง คอยวิ่งเข้าร้านทั้ง 5 ร้านอีกด้วย

น้องป๋อ เล่าให้ฟังว่า “ผมจะดูร้านหลักที่ ตลาดนัดรถไฟศรีนครินทร์เป็นหลัก ส่วนร้านอื่นจะจ้างคนมาขายแทน โดยได้รุ่นพี่มาช่วยขายบ้าง จ่ายเป็นค่าแรง รายวัน+ค่าคอมมิชชั่น”

ทั้งเรียนไปด้วย ทั้งทำงานไปด้วย แต่ยังเรียนได้เกรดเฉลี่ย 3.11 , ไม่ยอมให้เสียการเรียนเลย

อนาคต

น้องป๋อ คิดไว้ว่า…หลังจบการศึกษา คงหันทำเสื้อผ้าเต็มตัว เปิดตลาดขายส่งให้มากขึ้น หาทำเลขายของเพิ่มเติม เพื่อสร้างอนาคต ของครอบครัว ตอนนี้ก็เริ่มไปจองคอนโด ไว้บ้างแล้วเพื่อเป็นที่อยู่อาศัยในกรุงเทพ ที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองล้วนๆ มันภาคภูมิใจสุดๆ

Leave a comment ยกเลิกการตอบ