ความรัก ความโลภ อยากรวย ก่อให้เกิด “ธุรกิจปลาส่งออก” (ไทย เฉียน หวู่)

ความรัก ความโลภ อยากรวย ก่อให้เกิด “ธุรกิจปลาส่งออก” (ไทย เฉียน หวู่)

    ปัจจุบันนี้วัยรุ่นวัย young blood ล้วนแต่มีความฝันอยากมีธุรกิจเป็นของตัวเองด้วยกันทั้งนั้น แต่ต่างกันตรงที่ว่า เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วใครจะปล่อยให้มันเป็นแค่ความฝัน หรือลุกขึ้นมาทำให้มันเป็นชีวิตประจำวัน “วีรวัฒน์ วลัยเสถียร หรือ ดิว” ก็เป็นวัยรุ่นอีกคนที่มีความฝัน แต่ความต่างของเขา คือ เขามีความโลภ ซึ่งความโลภในที่นี้หมายถึงความโลภในเป้าหมายชีวิตที่วางเอาไว้ และต้องปั้นแต่งมันด้วยสองมือของตัวเองเท่านั้น เขายอมหันหลังให้ Back up ที่ดีที่ถูกปูไว้อย่างสวยงาม เพื่อก้าวเดินออกตามหาฝันตามเส้นทางชีวิตที่ได้วาดเอาไว้

บ้านรวย ก็ช่วยให้ “ฝันเป็นจริงไม่ได้”  (ธุรกิจปลาส่งออก ,ไทย เฉียน หวู่)
    วีรวัฒน์ วลัยเสถียร เป็นบุตรชายของ ดร.ดำรง วลัยเสถียร เจ้าของสำนักงานกฎหมาย และอดีตรัฐมนตรีกระทรวงพาณิชย์ นั่นแปลว่าเขามีแบ็คอัพดี ส่งผลต่อการประสบความสำเร็จ แต่สำหรับ วีรวัฒน์ แล้วกลับไม่คิดเช่นนั้น เขามองมุมกลับ บิดาของเขาคาดหวังให้สืบทอดกิจการที่วางรางฐานไว้ให้ โดยยื่นข้อเสนออันงดงามว่า เดิมทีวุฒิปริญญาตรีจบใหม่สตาร์ทเงินเดือนที่ 15,000 บาท แต่บิดาของเขายื่นข้อเสนอให้ถึงเดือนละ 50,000 บาท พร้อมทั้งตำแหน่งเจ้าของกิจการในอนาคต

Advertisements

    แต่เขากลับปฏิเสธอย่างไม่ลังเล “ไม่” คือ คำตอบยืนยันที่เขาบอกกลับไป ตัวเงินห้าหมื่นนับว่ามากถ้าเทียบกับการทำงานในออฟฟิศ แต่สำหรับวีรวัฒน์เขามองว่ามันยังน้อยไป ยันเพดานที่ห้าหมื่นก็หยุดอยู่แค่นั้น เขามั่นใจว่าเขาต้องไปได้ไกลกว่านั้น และที่สำคัญถ้าเขานั่งทำงานอยู่ในออฟฟิศ ไม่มีทางเลยที่ฝันของเขาจะเป็นจริงขึ้นมา  “เปรียบเสมือนข้าวสารถ้าเราไม่ลงมือหุงข้าวสารมันก็คือข้าวสารอยู่วันยังค่ำ ไม่มีทางเลยที่มันจะกลายเป็นข้าวสวยหอมๆ เสิร์ฟบนจานรอเราลิ้มรสมัน”

รักที่จะทำ… (ธุรกิจปลาส่งออก ,ไทย เฉียน หวู่)
    หลายๆ คนอาจจะเริ่มต้นธุรกิจมาด้วยต้นทุนที่ต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นพรสวรรค์ หรือพรแสวงไม่รู้ล่ะ แต่สำหรับวีรวัฒน์มันเริ่มมาจากความรัก เขาตอบคำถามตัวเองได้ไม่ยากเลยว่าถ้าจะทำธุรกิจสักอย่าง เขาจะเลือกธุรกิจประเภทไหน ในเมื่อเขาแน่วแน่อยู่แล้วว่าตัวเองรัก ชอบ อะไร แล้วเขาจะไปคิดทำไมให้ยาก จะไปค้นหาอะไรให้ซับซ้อน เพียงแค่หยิบสิ่งเล็กๆ ใกล้ตัวมาต่อยอดให้เกิดรายได้ เขารักการเลี้ยงปลามาตั้งแต่เด็ก และก็แน่วแน่กับสิ่งนี้มาตลอด ฉะนั้นถ้าเขาจะลงมือทำอะไรสักอย่างมันก็คงหนีไม่พ้นเรื่องของปลา ปลาตู้ ปลาสวยงาม แน่นอน

    ความฝันของเขาเริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นเมื่อครั้งที่เรียนอยู่ปี 4 มหาวิทยาลัยเซ็นต์จอห์น เขามีโอกาสไปยังประเทศสิงค์โปรในตอนปิดเทอม ตอนนั้นเขาได้รู้จักกับนักลงทุนชาวสิงคโปร์ซึ่งทำธุรกิจเกี่ยวกับปลาสวยงามอยู่แล้ว แต่เป็นลักษณะของการซื้อมาขายไปเสียมากกว่า เขาไม่มีต้นทุนทางทรัพยากรเนื่องจาประเทศสิงคโปร์เป็นเกาะ จังหวะนั้นวีรวัฒน์ก็มองเห็นในสิ่งที่เด็กหนุ่มในวัยเดียวกันมองไม่เห็น ‘เขามองเห็นโอกาสทำเงิน’ ในเมื่อความรักมีเป็นทุนเดิมประกอบกับโอกาสทางธุรกิจมายืนอยู่ตรงหน้า เขาจึงไม่รอช้าที่จะร่วมลงทุนทำธุรกิจร่วมกัน

    ประกอบกับการเลี้ยงปลาสวยงามเป็นงานอดิเรกอันดับต้นๆ ที่ผู้คนสนใจ เนื่องด้วยการดูแลและความสะดวกหลายๆ อย่างกว่า สุนัข หรือแมว ที่ยังมีข้อห้ามในการเลี้ยง แต่ปลาตู้ค่อนข้างจะอิสระมากกว่า เราสามารถปล่อยน้ำในตู้ทิ้งไว้ 2-3 เดือนได้สบาย ไม่ต้องคอยเปลี่ยนทุกวัน เมื่อคิดดังนั้นภาพเม็ดเงินที่จะหลั่งไหลจากธุรกิจปลาสวยงามก็พรั่งพรูไม่ขาดสาย

    โดยใช้ประเทศไทยเป็นแหล่งผลิตและนำสินค้าไปพักไว้ที่ประเทศสิงคโปร์ ก่อนจะส่งยังไปประเทศที่สาม เป็นการทำงานอย่างมีระบบ จัดสรรทรัพยากรบุคคลให้ตรงกับความสามารถ วิธีการซื้อของของสิงคโปร์ คือ ซื้อมาขายไป ไม่ค่อยมีปัญหา แต่ถ้าขายด้วยผลิตด้วย แต่ความรู้ด้านการผลิตไม่เพียงพอนั่นแหละ คือ ปัญหาใหญ่

    ฉะนั้นใครจะดูแลด้านใดก็ทำเป็นอย่างๆ ไปเลย การจะหาคนเก่งทั้งสองอย่างในคนเดียวกันนั้นยาก นับจากนั้นจึงก่อให้เกิดบริษัท ไทย เฉียน หวู่ มาตั้งแต่ปี 2545 เป็นต้นมา และสร้างมูลค่ามหาศาลนับพันล้านบาท ทำให้ความฝันเล็กๆ ของเด็กหนุ่มคนหนึ่งกลายเป็นความจริงที่ยิ่งใหญ่ ช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจให้ประเทศไทยไม่น้อย

Advertisements

โลภที่จะฝ่าฟัน… (ธุรกิจปลาส่งออก ,ไทย เฉียน หวู่)
    กว่าจะมาเป็น ดิว รีรวัฒน์  อย่างที่ใครๆ รู้จักในวันนี้ ใช่ว่าจะไม่เคยล้มมาก่อน หลายคนอาจจมองว่าเขามีแบ็คอัพดี ถึงล้มก็ล้มบนฟูก ไม่ถึงกับเจ็บตัว แต่ลองนึกถึงความเป็นจริงสักนิด เมื่อเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่เพิ่งเรียนจบหมาดๆ เพิ่งจะหัดทำธุรกิจแต่กลับต้องมาเป็นหนี้ถึงสิบล้านบาทในปีแรก มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะก้าวผ่านไปได้ สิ่งที่น่าสนใจก็คืออะไรเป็นรงผลักดันให้เขาก้าวไปข้างหน้า

    วีรวัฒน์ ยอมรับว่าตัวเองเป็นคนโลภ โลภที่จะไปให้ถึงเป้าหมายอย่างไม่รู้จักยอมแพ้ ทุกครั้งที่มีปัญหาเขาก็โลภที่จะฝ่าฟันให้ได้ ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ไม่รู้จักเหนื่อย ปัญหาที่ถาโถมเข้ามา ทำให้เขากระหายที่อยากจะเอาชนะเพื่อเข้าใกล้เป้าหมายให้มากที่สุด เมื่อครั้งน้ำท่วมใหญ่ประเทศไทยปี 54 ก็สร้างวิกฤติให้กับเขาพอสมควร แต่ก็ยังไม่สามารถล้มยักษ์ในใจเขาได้ ล้มแล้วก็ต้องลุกให้เร็ว ยิ่งปัญหาถาโถมเข้ามาเขาก็กระหายที่จะก้าวข้ามไป

    ดังจะเห็นได้จากโลโก้ของบริษัทเป็นรูปปลาชนิดหนึ่ง ซึ่งปลาชนิดนี้มีนิสัยขี้ตกใจ แต่มันกลับกลายมาเป็นเครื่องเตือนใจให้ “ไทย เฉียน หวู่” พึงปฏิบัติไม่อยู่บนความประมาท เมื่อครั้งหนึ่งหุ้นส่วนของเขานำปลาไปพักไว้ที่สิงคโปร์ แต่บริเวณใกล้เคียงได้ทำการก่อสร้าง เพียงแค่ตอกเสาเข็มลงไปเกิดเสียงดัง แค่นั้นก็ทำให้ปลาช็อคตายจำนวนมหาศาล ไม่ต้องคำนวณเลยว่ามูลค่าความเสียหายจะมากเท่าไหร่ แต่มูลค่าความสำเร็จนั้นมหาศาล เมื่อมันกลายมาเป็นสิ่งเตือนใจในการทำธุรกิจทุกๆ ครั้ง ทุกครั้งที่มีปัญหาโลโก้นี้ก็จะเป็นสิ่งยืนยันได้ดีว่า”ปัญหาใหญ่ก็เคยผ่านมาแล้ว” นับจากนี้จะกลัวอะไร

     กุญแจไขประตูสู่ความสำเร็จที่วีรวัฒน์ถือไว้ในมือ ก็คือ ปัญหาทุกปัญหามันก็แค่ประตูบานหนึ่งที่นำพาเราไปสู่ประตูอีกบาน ประตูบานนี้ปิดลงประตูบานอื่นก็เปิดรอ ถ้าเรามองเห็นว่ามันคือสัจธรรมเราก็จะไม่กลัวมัน  ถ้าจิตใจมนุษย์ไม่เกิดความกลัวแม้ภูเขาที่ว่าใหญ่ก็สามารถเคลื่อนย้ายได้ ในเมื่อเด็กหนุ่มยังไม่เคยรู้จักกลัว แล้วความฝันที่วาดเอาไว้จะหนีไปไหนเสีย ก้าวทุกๆ ก้าว ที่เขาย่างไปมันเปี่ยมด้วยความรัก มุ่งมั่น และความโลภที่อยากเอาชนะให้ถึงที่สุด

เขียนโดย Eskinomiz
ลิขสิทธิ์โดย ทำเลขายของ.com

ข้อมูลธุรกิจ
Thai Qian Hu Co., Ltd.
30/25 Moo 8, Klongnung, Klongluang, Pathumthani 12120 Thailand.
Tel: +66(0)2516 1155-8
Fax: +66(0)2516 1156
Contact:
Email: order@thaiqianhu.com